De windmolen speelt een rol bij het op peil houden van de waterstand.
We werden ontvangen in een restaurant op palen, “de Leine” aan het Zuidlaardermeer.
Bij een jachthaven met zomerverblijven voor recreanten. Het uitzicht was fantastisch mede omdat het weer eindelijk mooi was. Zon en 13 graden, geen harde wind.
Er verzamelden zich 16 leden bij het restaurant, 2 leden hadden zich afgemeld. De gids vandaag is onze voorzitter Bert Bouwman voor wie dit een onderdeel is van zijn werk.
Na de koffie of thee gingen we aan de wandel, deels op laarzen, deels op wandelschoenen. Het pad was hier en daar modderig maar niet kletsnat (meer).
In dit gebied “Leinwijk” maken de landbouwgronden langzaamaan plaats voor een vloedmoeras, zo was het gebied rond het Zuidlaardermeer oorspronkelijk.
Dit landschap maakt deel uit van het beekdal systeem van de rivier de Hunze. Het moeras functioneert als een natuurlijke zuiveringsinstallatie voor het Zuidlaardermeer. Het beheer van het gebied is in handen van “Het Groninger Landschap” We zagen ook afgeknaagde berkenbomen als teken dat er bevers leven in het gebied.
Er lopen wandel en fietspaden langs en door.
Een mooie stop was de uitzichttoren
We gingen vervolgens naar de kudde die het verste wegliep. Het Groninger Landschap wil bij voorkeur kuddes landgeiten met wildkleur. Aan het fokken van mooie wildkleurgeiten wordt nu gewerkt. Dat is nog niet eenvoudig.
Om de geiten te vangen en te controleren wordt soms hooi en biks op een vangplaats gevoerd. Maar de geiten lopen in principe altijd buiten. Als de lammeren geboren zijn (pas in mei ivm warmte en meer voedsel), kan het dus wel eens gebeuren dat een vos er met een jong vandoor gaat; de geiten hebben geen plek waar ze binnen staan.
Naast de geiten die een heel ruim gebied hebben om te grazen zijn er op dit moment veel ganzen.
We lopen een andere weg terug door het weiland van de 2e kudde.
Sommige geiten zijn heel tam omdat ze bij mensen zijn opgegroeid, zij komen gewoon naar je toe. De geiten zagen er prima uit. Om het weiland uit te komen moesten we over het hek, geen probleem, het leek wel net als thuis; landgeitenfokkers houden van klimmen net als hun geiten.
Onderweg werd geanimeerd gepraat over de stand van de eigen en andermans geiten. De geboortegolf was nog maar aan het begin. Een deel van de leden fokte dit jaar niet om verschillende redenen. Vaak voorkomend: ”ik vind het zo moeilijk om dieren weg te doen maar ik kan ook niet alles houden, dat wordt teveel; dus dit jaar maar niet fokken”. Of de stal is te klein dat gaat niet. Ook wolfwerende maatregelen kwamen aan de orde. Het is erg afhankelijk van de situatie hoe hiermee omgegaan wordt. Perfecte bescherming bestaat niet.{Eén lid had de materiaal subsidie tot haar verbazing na een paar weken al binnen, het ging om €2000,- (voor een koppel van 18 geiten)}.
Sommigen leden hadden al wel lammeren soms met bijhorende zorgen, zoals de opvang van een drieling.
Vijf kilometer gesprekken tussen 16 mensen laat zich niet samenvatten maar geanimeerd was het. De liefde voor de natuur en de landgeit gaf veel saamhorigheid.
Florien van Heest
