Op 10 juni een symposium van de landgeitenfokkersclub van regio Drenthe.
Het afspraakpunt was een theehuis vlakbij de schaapkooi waar we (12 leden) eerst wat dronken. We bezochten de schaapskudde op de Havelterberg die ook wat landgeiten in de kuddes met schapen hebben.
De schaapskooi en het gebied
We kregen uitleg van een vrouwelijke schaapherder mevr. Paula Wijtmans, die ook wat vertelde over de historie van het gebied. De Havelterberg is ontstaan tijdens de éen na laatste ijstijd bijvoorbeeld.
Het gebied is in de tweede wereldoorlog door de Duitsers bewerkt om er een vliegveld van te maken. Zo ver is het niet gekomen. Inmiddels groeit de gevlekte roze orchis tussen 2 wallen in waar hangaars zouden komen. Er zijn kraters door bominslagen (lijken net ronde natuurlijke vennetjes) waar nu water instaat, vooral als de bodem van leem is.
Het gebied is deels van staatsbos beheer, deels van natuurmonumenten, deels van defensie en er zijn nog stukjes van particulieren. Dat maakt het beheer niet altijd makkelijk.
De wolf
Er is veel kennis over de wolf doordat hij in de buurt zit en zo nu en dan toeslaat. Om de weide bij de schaapskooi zit wolf-werend schrikdraad. Een kudde jonge paardenhengsten is na 2 aanvallen verplaatst. Normaal gesproken zouden de oudere paarden de wolven verjagen, de jonge dieren slaan echter op de vlucht waardoor de wolf juist gaat jagen.
De herder heeft groot respect voor de kaken van de wolf, hij is heel sterk en kan zo een schapenschedel verbrijzelen.
Een verhaal van de Veluwe: eenmaal hebben 2 wolven een schaap uit een kudde gepakt terwijl die gehoed werd. De betrokken herder heeft de honden bij zich gehouden en is rustig verder getrokken met de andere schapen. Achteraf bleek dat er nog een derde wolf op de uitkijk stond. Een heftig verhaal.
Geiten zijn veel minder volgzaam dan schapen en als schepers vragen ze zich af of bijvoorbeeld de gecastreerde bok (hamel) met zijn grote horens de wolven op afstand zou kunnen houden.
Rondwandeling
We kunnen niet meer met de kudde de heide op vanwege de warmte. De kudde is ’s morgens om half 7 al op pad geweest en inmiddels terug bij de schaapkooi. We maken wel een rondwandeling op het terrein. Gelukkig over paden die merendeels in de schaduw liggen. Op een gegeven moment hebben we ineens een mooi uitzicht over de Havelter-heide vanaf een wat hoger gelegen punt. Langs 2 hunebedden; de Duitsers hadden 1 ervan begraven want hij stond in de weg op het aan te leggen vliegveld, maar die is snel na de oorlog weer opgegraven.
Bij een eikenboom die slecht in het blad zit en een soort jas van zijde om de stam heeft hielden we even stil. Een bijzonder soort rups, een kleine groene (nu eens niet de eikenprocessierups) veroorzaakt deze verschijnselen. De eikenboom heeft minder weerstand doordat hij minder looizuur aanmaakt in de bladeren (stikstofprobleem) waardoor die rups de boom veel erger aantast. Toch kon de boom later in het jaar nog herstellen volgens de scheper.
Aan het eind is er nog gelegenheid voor vragen, de kudde staat inmiddels op stal.
Het was een boeiende middag met genoeg ruimte om al wandelend met elkaar de stand van de geiten in eigen stal te bespreken.
We bedanken de scheper hartelijk en lopen terug naar het theehuis om onze gesprekken voort te zetten tijdens een hapje en een drankje.
Florien van de Sikkenbrug